Saoedi-Arabië en de olie-industrie

Saoedi-Arabië bezit het grootste deel van beschikbare olie van alle landen ter wereld, met een aantoonbare voorraad van meer dan 260 miljard vaten. Momenteel breiden de Saoedi’s hun oliereserves zelfs nog verder uit door de grote olievelden van Khurais en Shajba te ontwikkelen. Ter vergelijking: de Verenigde Staten hebben slechts 21 miljard vaten aan aantoonbare oliereserves en Rusland heeft naar schatting 60 miljard vaten. Momenteel exporteren de Arabieren circa 12 miljoen vaten olie per dag. De Arabische handelsmaatschappij Saoedi-Aramco is het rijkste bedrijf ter wereld. Enkele jaren geleden voerde Saoedi-Aramco de lijst van niet-gouvernementele ondernemingen aan met een geschatte waarde van 580 miljard euro.

De Saoedi’s hebben een indrukwekkende infrastructuur ontwikkeld voor de olieboringen, de verwerking en de export van benzine. Hun technologie behoort tot de meest hoogwaardige ter wereld. Goed opgeleide technici geven vanuit het commandocentrum in de hoofdvestiging van Aramco leiding aan het gehele proces. Hier staan lange rijen computers en zelfs een digitaal scherm van 3,5 bij 65 meter waarop alle stadia te zien zijn. Elk onderdeel, elk ventiel op de pijpleidingen en elke handeling wordt centraal aangestuurd. Het is interessant om te weten dat de algemeen directeur van Saoedi-Aramco eens heeft gezegd: ‘Olie is een geschenk van God, maar de winning ervan is mensenwerk.’

In het verleden waren grote aantallen arbeiders en ingenieurs uit het buitenland betrokken bij de olie-industrie, maar tegenwoordig bestaat het totale aantal van 54000 medewerkers van Aramco voor 85 procent uit Saoedi’s. Wel zijn er nog steeds duizenden buitenlandse leveranciers en onderaannemers bij betrokken. Westerlingen vormen in Saoedi-Arabië slechts een kleine minderheid. Naast Aramco zijn er in Saoedi-Arabië nog talloze andere bedrijven actief op verschillende terreinen van de olie-industrie.

De bevolking van het land bestaat voornamelijk uit soennieten. Ze beschouwen zichzelf allemaal als geboren moslims. Velen van hen hebben nog nooit de kans gehad om het evangelie te horen op een manier die hen ertoe zou kunnen brengen om zich te bekeren tot de opgestane Heer Jezus. De Koran en de door Mohammed ingestelde tradities vormen het fundament van de Saoedische wetgeving. Sjitische moslims worden soms vervolgd, maar ze hebben wel toestemming om hun geloof in hun eigen steden en dorpen te praktiseren. Wie iemand bekeert tot een ander geloof, wacht niet de doodstraf, maar wel de gevangenis en deportatie. Daardoor verliest zo iemand doorgaans zijn baan, en sommigen vinden dat net zo verschrikkelijk als de doodstraf. Hoewel de Saoedische regering nooit iemand heeft terechtgesteld die Jezus Christus heeft aangenomen, werd een Saoedische christenvrouw in augustus 2008 door haar broer gemarteld tot de dood erop volgde. Hij werd niet gevangen gezet voor dit moorddadige optreden. Bekering tot een ander geloof is op basis van de Koran wettelijk verboden, hier staat de doodstraf op.

Gebed
De Bijbel zegt dat de gehele aarde op een dag ‘vol zal worden van de kennis van des Heren heerlijkheid, gelijk de wateren de bodem der zee bedekken.’ (Habakuk 2:14).

Ik bid voor de vele duizenden Saoedi’s die werkzaam zijn in de olie-industrie, dat zij ontvangen ‘de kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Christus.’ (2 Korintiërs 4:6). Velen van hen wonen in de volgende steden, dorpen, havengebieden en booreilanden: Dharan, Ras Tanura, Jubail, Dammam, Al-Khobar, Hofuf, Abqaiq, Udhailijah en Shaiba. (Bedenk dat je hiermee wereldwijd tot een zeer kleine groep behoort die deze plaatsen bij naam genoemd heeft in gebed).

Share

Laat een reactie achter