Er als een berg tegenop zien

Ds. Henk Fonteyn, schrijver van week 2, werkt sinds 2001 als geestelijk verzorger bij de Koninklijke Landmacht. Hij nam deel aan missies in Afghanistan en Bosnië. Een militaire missie is geen vakantie, maar… er zijn overeenkomsten.

Lezen: Psalm 121
Ik sla mijn ogen op naar de bergen, van waar komt mijn hulp? (vers 1)

Een militaire missie, zoals in Afghanistan, is geen vakantie. Allesbehalve! Op het moment dat je aangewezen wordt, begint een lang opwerktraject. Daarin moeten niet alleen professionele skills en drills geoefend worden. Het is ook de periode waarin je emotioneel naar het vertrek toegroeit. Het afscheid is de eerste hoge berg die overwonnen moet worden. Daarna volgen al die dagen, weken, maanden waaraan vooral voor de thuisblijvers geen einde lijkt te komen.
Deze psalm is voor mensen onderweg. Mensen die hunkeren naar vervulling en verbondenheid. Mag je ook zeggen: hunkerend naar het paradijs, het vaderhuis, naar God? Al zal niet iedereen daar zo concreet invulling aan geven als de pelgrims in hun opgang naar Jeruzalem, die met elkaar dit liedje van verlangen zingen. Een lied om zichzelf en elkaar moed in te zingen. Want de weg is soms lang en afmattend, en de bergen zijn hoog en ver.
Als geestelijk verzorger lezen we deze Psalm soms bij afscheid en vertrek. Met de nadruk op die slotwoorden: dat er bij gaan en komen, bij loslaten en omhelzen, bij ontvangen en verliezen, altijd die Ene is die met ons over grenzen gaat. En zelfs voorbij de laatste grens bij ons blijft. Dat geeft moed!

Dankgebed: U HEER God, bent onze reisgenoot. Dan is geen berg te hoog door Jezus Christus, uw Zoon en onze Heer.

Share

Laat een reactie achter