Nat gaan, maar toch doorgaan!

Lezen: Matteüs 14:22-33
Petrus stapte uit de boot en liep over het water naar Jezus toe. (vers 29, NBG-vertaling 1951)

Het circus is magie, betovering! Je bewondert de discipline van de artiesten, hun vertrouwen in zichzelf en elkaar, hun overwicht over dieren en materiaal, hun lichaamsbeheersing, hun heldhaftigheid. En je voelt jezelf vergeleken met hen lomp, stijf, onhandig. Maar gelukkig, dan komen de clowns! Ze vallen over hun te lange broekspijpen en te grote schoenen, botsen, struikelen, worden nat. En wij lachen ons tranen, want dit zijn we zelf in onze struikelgang door het leven. Het is eigenlijk een lach en een traan. Auguste en Pierrot, de vrolijke en de droevige clown, staan samen model voor ons leven. Wij zijn geen trapezehelden, temmen geen wilde dieren; wij struikelen, botsen en halen natte voeten. Militairen op een ernstmissie ervaren sterk die mengeling van goede bedoelingen en ongewilde effecten, collateral damage. Maar zolang we elkaar hebben en nog kunnen lachen om onszelf, zit er muziek in het leven! Zeker, het zou mooi zijn als wilde dieren uit onze handen aten. En als we in evenwicht bleven op het slappe koord. Als we over water konden lopen. Als de dood er niet was. En de mislukking niet, het tekortschieten, de angst, de onmacht. Jezus Christus loopt over het water. Ja, Hij wel. Maar wij zijn de clowns die het wel proberen, maar steeds weer botsen, omvallen, nat gaan. Zoals Petrus. Natuurlijk gaat hij nat. Maar hij heeft het wel gewaagd, zijn voet op het water te zetten. Hij durft te leven. Hij vertrouwt op een stem die over het water klinkt en hem roept. En hij weet: als het misgaat, dan is die stem er nog, die hand, voor mij.

HEER, geef dat we nooit bang zijn om te leven, en altijd gespitst te blijven op uw stem in het donker door Jezus Christus, uw Zoon en onze Heer.

Share

Laat een reactie achter